   |
|
Romans - De blinde fotograaf |
|
Anjet Daanje |
|
|
gescheiden nachtleven, lachende mensen, roepende mensen, taxi’s, bussen. Naar zijn gevoel had het heel lang geduurd voordat een voorbijganger een ambulance had gebeld, en al die tijd was hij stil blijven liggen. Vreemd genoeg was het niet in hem opgekomen dat hij naar de drukke Grote Markt zou kunnen kruipen of strompelen om daar om hulp te vragen, misschien kwam het doordat hij niets zag, en hij dus niet wist welke kant hij precies uit moest. Echt in paniek was hij niet geweest, achteraf gezien ook al zo verbazingwekkend, hij voelde zich alsof hij het niet was die daar lag, hij was ergens vlak vóór de ontmoeting met de groep jongens achtergebleven. De dokter in de EHBO had gezegd dat dat een normale reactie was voor iemand die een lichte shock had. Hij scheen twee gekneusde ribben te hebben, wat andere forse kneuzingen en blauwe plekken, een tand uit zijn mond, een paar wonden die gehecht moesten worden. En nou ja, die ogen dus, dat wist Noortje al...
© Anjet Daanje, 1997
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
   |
|
