|
in haar strofische gedichten uit [...]
Behalve de teksten is er ook nog de vormgeving van zowel de roman als de dichtbundel. Die vormgeving is bijzonder fraai en subtiel. In de chaos van vlekken op de roman ontwaart de kijker die graag iets wil vinden in de chaos, iets wat lijkt op een ooievaar en dromedaris. Op de omslag van de dichtbundel zijn die niet te vinden, maar daar zie je weer andere patronen: dijende gronden wellicht, vlekken die steeds groter worden? Bijzonder bij de dichtbundel zijn de gespiegelde titels, maar vooral de getekende namen van de auteurs Daanje en Brontë. Als je de bundel recht houdt, zie je Emily Brontë staan in de geschreven letters. Draai je het boek om dan zie je in diezelfde letters Anjet Daanje staan. Hoe de auteur dat samen met haar broer voor elkaar heeft gekregen? Vakmanschap en toewijding spatten van beide uitgaven af, in vorm en inhoud.
[...] De dichtbundel laat een toegewijde zoektocht zien in taal en inhoud, waarbij ook de kennismaking met de oorspronkelijke teksten van de Brontë-zussen op zichzelf al bijzonder interessant is. |
|
|
En dan is daar de roman. Als je al niet compleet overdonderd was door al die fantastische hoofdstukken die elkaar in hoge snelheid opvolgen, dan word je in het laatste hoofdstuk zeker omvergeblazen. Beide werken zijn in vorm en inhoud een ware verrijking van iedere boekenkast, en door hun ingenieuze samenhang een verademing in het oerwoud van moderne schrijfsels.
Lees het artikel ook op een andere website.
|
|
|
