Recensies - Gezel in marmer Anjet Daanje
vertrouwen en wantrouwen, en het essentiële verschil tussen originaliteit en plagiaat. Gezel in marmer beslaat verschillende decennia’s en springt op uitgekiende wijze heen en weer in de tijd. Hoofdstuktitels zijn vernoemd naar beeldhouwwerken en de roman ademt de liefde voor steen en dan vooral het marmer, waarmee Nan Geerings zo vertrouwd is. Als lezer kun je echter ook lijnen trekken naar vergelijkbare verwrongen relaties in de schilderkunst of de filmwereld (waarin Daanje ook actief is). Een rijk boek derhalve, waarmee de auteur haar kandidatuur voor de grote boekenprijzen stelt.
De Groene Amsterdammer, Literatuur
nummer 2 2006, 21 juni 2006, door Kees 't Hart

Namen van beitels

Je kunt niet alle boeken lezen, laat staan bespreken, ik heb daar begrip voor. Maar langzamerhand begint het bij het werk van Anjet Daanje op te vallen dat recensenten uit landelijke kranten en weekbladen het volledig laten afweten. Daanje schreef al vijf romans en in NRC Handelsblad, Volkskrant, Elsevier, Parool, Algemeen Dagblad, Haagse Post, Vrij Nederland verscheen tot nu toe geen enkele recensie. Ik weet het omdat ik het op de fraaie website van deze belangrijke schrijfster heb opgezocht en het is een schande.
Wel in De Groene Amsterdammer, god zij dank. Marja Pruis besprak haar nieuwste boek Gezel in marmer (2006) volkomen terecht uitermate gunstig. «Wondermooi geschreven», noemt ze het en ze prijst de ingenieuze compositie, de rijkdom van het
V-95 V-96