|
Gezel in marmer laat zich ook lezen als een roman over originaliteit en plagiaat. [...] Op subtiele wijze maakt Daanje duidelijk hoe de verschillende personages bewust of onbewust ideeën van elkaar plagiëren. Ook Marins ideeën blijken minder origineel dan ze op het eerste gezicht lijken. Op een gegeven moment is het niet meer duidelijk wat een imitatie en wat oorspronkelijk werk is. Zo heeft Gösta zich door een beeld van zijn dochter Bibi laten inspireren, maar dat beeld blijkt uiteindelijk weer gebaseerd op een idee van haar moeder. ‘Ieder kunstwerk bestaat in essentie al. Niets is origineel. Alles is een samenraapsel van tweedehands details,’ probeert Gösta aan Nan uit te leggen. Maar doordat er twijfels ontstaan over de creativiteit en originaliteit van de beeldhouwer, ontstaat er wel achterdocht en ruzie.
Anjet Daanje heeft een intrigerende en imponerende roman geschreven. Ook door de beeldende, filmische en trefzekere stijl is Gezel in marmer een aanrader, die wat mij betreft volgend jaar in de prijzen valt. |
|
|
Nederlands Literair Productie- en Vertalingenfonds, juni 2006
Signalementen
In haar vijfde roman dringt Anjet Daanje (pseudoniem van Anjet den Boer) diep door in de wereld van de beeldhouwkunst. Beeldend kunstenaar Marin Slingerland en haar gezel in marmer, ‘artigiano’ (steenhouwer) Nan Geerings zijn al meer dan twintig jaar onlosmakelijk met elkaar verbonden. Toch wringt er iets in hun door wederzijdse afhankelijkheid gekenmerkte relatie. Wat niemand weet is dat de bij het grote publiek geliefde Slingerland haar beelden wel ontwerpt, maar haar steenhouwster nodig heeft om ze tot leven te brengen. Hoewel dit binnen de beeldhouwkunst niet eens zo’n ongebruikelijke gang van zaken is, bouwt Daanje dit veelbelovende uitgangspunt uit tot een rijk en meeslepend verhaal over erkenning of juist het gebrek daaraan, over |
|
|
