|
gevoel: als alles waarachtig overkomt, hoe kun je daar dan dé werkelijkheid uit construeren?
Met deze imposante, kaleidoscopische en sprankelende roman over vergankelijkheid en voortleven toont Anjet Daanje de magische scheppingskracht van verbeelding.
Lees het volledige juryrapport op een andere website.
 ———
Humo, 31 oktober 2022, door Job Kramer
Een kloek gevaarte is het, het boek dat de afgelopen maanden in Nederland uitgroeide tot een literair hitje. Wie was toch de vrouw, vroeg men zich in podcasts, televisieprogramma’s en vlagzwaaiende recensies af, die die baksteen via een relatief onbekende uitgeverij de wereld in slingerde? Dat Anjet Daanje sinds 1993 al negen romans had gepubliceerd, waarvan de recentste, De herinnerde soldaat, in 2019 voor een handvol prijzen werd genomineerd en behoorlijk goed verkocht, werd |
|
|
voor het gemak vergeten: haar nieuwste boek, Het lied van ooievaar en dromedaris, kwam voor het gros van de lezers als een stoomtrein de woonkamer binnen – opvallend voor een half biografisch boekwerk over een 19de-eeuwse auteur. […]
Toch kun je Het lied van ooievaar en dromedaris bezwaarlijk een biografie noemen. Het is veel meer dan dat. In elf virtuoze hoofdstukken beschrijft Daanje in dagboekaantekeningen, essays, necrologieën en brieven een hele stoet aan personages, wier levensdraden samenkomen in de verwarrende knoop die Eliza May Drayden heet. Veel kans om zich aan de passanten te hechten krijgt de lezer niet – de dood is alomtegenwoordig, en in een tijd waarin de tering welig tiert, is iedere kennismaking een aangekondigd afscheid. Ondanks die ongenadige dodenmars, en ondanks het fysieke formaat, is Het lied van ooievaar en dromedaris geen log boek. Anjet Daanje schrijft zonder haast en heel precies, maar houdt de aandacht vast met haar gracieuze, serene stijl, zoals de lijkenverzorgster uit |
|
|
