|
verlangen om de tijd te bezweren en samenhang te vinden wordt door de stijl uitgedragen. [...]
Het komt niet vaak voor dat een literair werk zo compleet is: cerebraal, diepzinnig en sensitief. Een werk als bijvoorbeeld De ontdekking van de hemel van Mulisch is op cerebraal niveau wellicht briljant, maar je mist alle diepgang in gevoelens, alsof het geen mensen betreft van vlees en bloed. Schrijvers als Tolstoi, Woolf en Proust weten daarentegen een diepe gevoelswereld op te roepen rond hun personages, maar missen wellicht die cerebrale uitdaging. Anjet Daanje verenigt beide kanten in een verbluffend dubbelmeesterwerk. De dichtbundel laat een toegewijde zoektocht zien in taal en inhoud, waarbij ook de kennismaking met de oorspronkelijke teksten van de Brontë-zussen op zichzelf al bijzonder interessant is. En dan is daar de roman. Als je al niet compleet overdonderd was door al die fantastische hoofdstukken die elkaar in hoge snelheid opvolgen, dan word je in het laatste hoofdstuk zeker omvergeblazen. Beide werken zijn in vorm en inhoud een ware verrijking van iedere |
|
|
boekenkast, en door hun ingenieuze samenhang een verademing in het oerwoud van moderne schrijfsels.
Lees het volledige artikel op een andere website.
 ———
Wim Oosterlinck, 15 augustus 2022
Ik heb een ongelooflijk boek gelezen [...] Het lied van ooievaar en dromedaris is een indrukwekkend en gedurfd werkstuk: tegelijk toegankelijk en complex, meeslepend en filosofisch, met een werveling van verwijzingen. Het boek wordt bovendien bevolkt door een reeks boeiende, eigenzinnige vrouwen. Het gaat een beetje over literatuur, maar meer nog over families, mensen, over de golven van generaties, over leven, dood, vergankelijkheid en tijd. Een boek dat werkelijk alles heeft. Heel bijzonder. Grote aanrader.
Lees het volledige artikel op een andere website.
|
|
|
