|
knap en levendig boek over het raadsel van leven en dood.” En verderop: “Alleen De ontdekking van de hemel komt in de buurt van dit verpletterende boek”. In zijn bijbehorende tweet schreef hij: “Als ik voor één keer zes ballen kon geven, deed ik het.”
Prompt raakte de eerste druk van het boek uitverkocht en het wachten was op de tweede druk – die gelukkig inmiddels verschenen is. Zelf had ik het boek inmiddels aangeschaft op mijn e-reader en het is inderdaad een spectaculaire roman. Het is eigenlijk een heel universum aan verhalen, die allemaal op de een of andere manier gerelateerd zijn aan Eliza May Drayden, de schrijfster met wier overlijden rond 1850 in het Yorkshire dorpje Bridge Fowling het boek begint. [...]
Het boek is een soort spiegelpaleis, met steeds terugkerende gebeurtenissen (vaak gerelateerd aan de dood), voorwerpen (zoals vliegen, bramenjam of rode vlekken op iemands lichaam) en situaties (bijvoorbeeld zussen die een bijzondere relatie hebben of mensen en dingen die kwijt raken). Tussendoor lezen we fictieve boekfragmenten, |
|
|
artikelen en poëzie van de hoofdpersoon (door Daanje vertaalde gedichten van Emily Brontë, haar inspiratiebron voor dit boek). Interessant zijn ook de aantekeningen van een biografe van Drayden. [...] Doordat je als lezer zoveel verschillende soorten informatie krijgt, weet je meer dan de personages – al moet je soms ook twijfelen aan de betrouwbaarheid van wat je leest. Het boek wordt daardoor tegelijk een soort puzzel, die steeds van vorm verandert.
Tijdens het lezen dacht ik vaak: dít vind ik het mooiste hoofdstuk, maar dan bleek een volgend verhaal toch weer minstens zo boeiend. [...]
Voor wie nog een mooi boek voor de zomervakantie zoekt is dit dus echt een aanrader. Gelukkig hoef ik me op deze site niet aan maximale aantallen sterren of ballen te houden. Vandaar: zeven ballen voor Het lied van ooievaar en dromedaris!
Lees het volledige artikel op een andere website.
|
|
|
