Recensies - Het lied van ooievaar en dromedaris Anjet Daanje
om vaak vreemde redenen, maar houden daar obsessief aan vast, totdat de dood hen scheidt. Daanje weet de wereld van Brontë door de verhalen heen overtuigend te verbeelden [...] Ondertussen schrijdt de tijd voort en komen we uiteindelijk in 2007 in Groningen uit. Tijd is misschien wel het hoofdthema van dit boek, waarbij Daanje zich baseert op de theorie van de kwantummechanica dat tijd uiteindelijk relatief is. In een interview met de Volkskrant legt ze dat uit: misschien is tijd wel minder lineair dan we altijd gedacht hebben, maar kunnen wij dat niet zien, omdat we er zelf onderdeel van uitmaken. Dit denken schept ruimte voor het hogere, voor het bestaan van meer tussen hemel en aarde.
Het lied van ooievaar en dromedaris is een complexe roman, die geen moment verveelt. Daanje beheerst het vertellen tot in haar vingertoppen, vanuit een rijke fantasie rijgt ze intrigerende en betekenisvolle verhalen aaneen. Haar stijl is meanderend, met veel lange zinnen, en toch toegankelijk. De grote thema’s geven het boek veel
diepte en het karakter van een klassieke roman. Wat mij betreft is dit hét boek voor deze zomer, je doet er minstens een week mee, en als je het uit hebt, heb je eigenlijk elf goede boeken gelezen. Anjet Daanje levert opnieuw een fenomenale schrijfprestatie.

Lees het volledige artikel op een andere website.
———
Dagblad van het Noorden, 3 juni 2022, door Coen Peppelenbos

Het raadsel van zussen

Het is lastig om Het lied van ooievaar en dromedaris van Anjet Daanje te typeren en misschien is dat een teken dat we met echte literatuur te maken hebben. De roman lijkt te beginnen als een fictieve biografie over de 19de-eeuwse Engelse zusjes Drayden, die weer gebaseerd zijn op de Brontë-zussen. Terugkerend element is het nagelaten aantekeningenboekje van Eliza May
V-487 V-488