|
bewustzijn van je verleden je niet tot één persoon maakt, maar een manier is waarop delen of aspecten van een mens aan zijn eigen geest worden gepresenteerd. Velleman bestrijdt het gangbare idee dat het zelf een essentieel onderdeel van iemands psychologie is, met ‘kenmerken en attitudes’ die iemand onmiskenbaar maken tot wie hij is en zonder welke de mens niet langer zichzelf zou zijn. Zonder geheugen heb je geen historisch besef van jezelf, maar je kunt wel iemand zijn.
Amand heeft al lang aanvaard dat hij een samengestelde man is en heeft leren leven met het feit dat hij niet alles over zichzelf weet. [...]
Niets is wat het lijkt in De herinnerde soldaat. Dat Amand in Duitsland Het duivelselixer van E.T.A. Hoffmann leest, het enige boek dat in de roman een rol speelt, is geen toeval. Hoffmann was een meester in het wissen van de scheidslijnen tussen fantasie en werkelijkheid. In Het duivelselixer spelen alter ego’s, dubbelgangers en spiegels, die bij Hoffmann nooit simpelweg glazen schermen zijn die beelden terugkaatsen, maar Gallowayeske |
|
|
interfaces vormen, een belangrijke rol. Hoffmanns hoofdpersoon Medardus heeft net als Amand geen eenduidige geschiedenis. Hij wordt onder meer voor een slapende man gehouden die in een afgrond is gestort. Verschillende mensen vertellen Medardus zijn levensverhaal en het is aan de lezer om de waarheid te achterhalen. [...]
Lees het volledige artikel op een andere website.
 ———
De Groene Amsterdammer, 1 april 2021, door Abel Bormans
21 vragen aan… Anjet Daanje
[...] Tijdens de lockdown beantwoordde Daanje 21 dagen achtereen een vraag over haar nieuwste roman en de literatuur.
Wat was het mooiste moment tijdens het schrijven van De herinnerde soldaat?
|
|
|
