Recensies - De herinnerde soldaat Anjet Daanje
geleden naast romans ook filmscenario’s geschreven. Toen viel me vaak op dat filmregisseurs, heel veel meer dan ik, in beelden zonder verhaallijn dachten, in beelden alleen vanwege de beelden. Ik denk in psychologische ontwikkelingen, plotelementen enzovoort. Dus in woorden en verhaalstructuren. Iets waarin je een overeenkomst met wiskundig denken kunt zien. [...]
Een van mijn belangrijkste drijfveren van het schrijven is dat ik het fantastisch zou vinden om een tijdje een ander dan mezelf te kunnen zijn. Dat kan natuurlijk niet echt, maar tijdens het schrijven kom ik er wel zo dicht mogelijk bij. Terwijl ik schrijf leef ik op een bepaalde manier een alternatief leven waarin ik als een God alles onder controle heb. Wat ik het liefst met mijn romans op een lezer wil overbrengen is dat hij zich in de roman verliest, dat hij begrijpt hoe anders een ander mens tegen de wereld aankijkt, hoe het voelt om een ander te zijn. Een pleidooi voor tolerantie, nuance en begrip voor de medemens zijn mijn romans eigenlijk altijd, een boodschap die in deze tijden van polarisatie naar
mijn idee niet overbodig is.
Hoe kijk je tegen het succes van De herinnerde soldaat aan?
Het is natuurlijk leuk dat recensenten en lezers De herinnerde soldaat hebben ontdekt, maar zelf heb ik niet het gevoel dat er daardoor bijzonder veel is veranderd. Ik heb altijd geschreven wat ik zelf wilde, en daar gaat het me toch om, en op die manier schrijf ik nog steeds, succes of geen succes.
Ik heb me nooit miskend gevoeld, eerder bevoorrecht dat ik met een talent ben geboren waarmee ik niet alleen mezelf gelukkig kan maken, maar waarvan ik ook in financieel opzicht kan leven. Het was natuurlijk wel eens frustrerend als ik naar mijn eigen gevoel echt een goede roman had geschreven en hij niet door recensenten werd opgemerkt, maar daar heb ik me altijd snel weer overheen gezet. Het heeft ook zo zijn voordelen om een onbekende schrijver te zijn, je bent vrij om te schrijven wat je wilt, slecht, goed, vreemd, onbegrijpelijk, het maakt niet uit wat je schrijft,
V-417 V-418