|
twaalfhonderd bladzijden. Ze had het geschreven zonder punten, alinea’s of witregels. Ieder hoofdstuk bestond uit één lange zin, een gedachtestroom, alleen onderbroken door komma’s en het woordje ‘en’. Voor de lezer niet te doen, dat begreep ze zelf ook wel, en mede op advies van haar uitgever – Passage in Groningen –schrapte ze de helft en maakte ze de vorm iets conventioneler. Wel beginnen bijna alle zinnen nog met ‘en’, waardoor ze blijven stromen, onstuitbaar tot de laatste woorden op de laatste bladzij. „Dat effect,” zegt ze, „wilde ik graag behouden.” [...]
Lees het volledige artikel op een andere website.
 ———
De Krant van West-Vlaanderen, 2 oktober 2020, door Jan Gheysen
“Het had geen zin om de stad te bezoeken”
Zij is nooit in Kortrijk geweest, maar ze tekent |
|
|
de stad zoals niemand dat eerder deed. Tot in het detail. Zelfs de huisnummers kloppen. Niet de stad die we kennen, maar het Kortrijk van een eeuw geleden. Als decor voor een indrukwekkend oorlogsverhaal van een soldaat met geheugenverlies. De Noord-Nederlandse schrijfster Anjet Daanje is vrijwel onbekend bij ons, maar haar recente boek De Herinnerde Soldaat zou dat wel eens kunnen veranderen. Het is een pakkend verhaal dat niemand onberoerd laat.
Ons oog viel er per toeval op. We lazen een Nederlandse weekendkrant en in de inleiding van een dubbelpaginastuk scanden we ineens ‘Kortrijk’. En toen waren we vertrokken. Het uitgebreide interview met de Groningse auteur Anjet Daanje bracht ons als vanzelf naar De Herinnerde Soldaat, een boek dat we meteen bestelden. We kenden de auteur niet en we vroegen ons meteen af hoe een Noord-Nederlandse schrijver zo’n filmisch portret |
|
|
