|
hebt; waarin je niet verder kunt omdat de opgeroepen emoties eerst moeten bezinken.
In een tijdsbestek van pakweg 40 jaar las ik enkele boeken waar ik onder het lezen mij bewust werd dat ik iets groots en unieks in handen had. Dat overkwam mij bij Die Leiden des jungen Werthers (Wolfgang Goethe), Le Grand Maulness (Alain-Fournier), De donkere kamer van Damokles (W.F. Hermans), The White Hotel (D.M. Thomas) en The Grapes of Wrath (John Steinbeck). En deze week las ik De herinnerde soldaat. [...]
Vervolgens ontvouwt zich een verhaal dat gaat over liefde en verdriet, identiteit en vervreemding. Wie ben ik? Wat is mijn geschiedenis? Kloppen mijn herinneringen? Dit gaat over wie wij zijn, over onze identiteit als mens. Zijn de gevoelens die ik koester authentiek of aangeleerd? Ben ik vervreemd van mezelf en mijn omgeving? Waarom voel ik me alleen? Waarom (ver)oordelen mensen en hebben geen begrip? Kent liefde ook grenzen?
Ieder mens verliest dierbaren, heeft spijt van gemiste kansen, voelt zich soms verlaten, vraagt |
|
|
zich af wie hij of zij is en wat wij doen op deze wereld. Iedereen die intens leeft, stuit op basale levensvragen. En zonder verdriet weet je niet wat geluk is, zonder eenzaamheid voel je geen echte intimiteit.
De herinnerde soldaat is een verbluffend goed boek met meerdere dimensies: een prachtig liefdesverhaal, een boeiende oorlogsroman en een spannende detective ineen. Niet lenen dit boek maar kopen. Nu!
Voor mijn Duitse vrienden: Dit boek speelt zich deels af in Duitsland. Het is een half jaar geleden uitgekomen in Nederland. Vraag uw boekwinkel naar een vertaling. Dit is wereldliteratuur. U moet dit boek lezen!
Lees het volledige artikel op een andere website.
|
|
|
