|
Wat zie je als je naar deze jongeren kijkt? ‘Ik zie vooral kwetsbaarheid, onzekerheid en angst, en helemaal geen stoerheid. In werkelijkheid zoekt iedereen erkenning via de ander. Het is zo belangrijk hoe de ander naar je kijkt. Maar als die ander al getraumatiseerd is, krijg je een verwrongen beeld, ook van jezelf. Het is heel triest dat je zoveel erkenning nodig hebt dat je daardoor dingen doet, of juist nalaat. Maar voor mij is het een logische ontwikkeling dat door angst en onzekerheid groepsdynamiek zo functioneert.’ [...]
Je hebt de spelers enorm weten te motiveren. Hoe ging dat? ‘Acteurs zijn kwetsbaar, dus het eerste wat je wilt is vertrouwen opbouwen. Dat ze je iets kunnen laten zien wat ze eigenlijk liever niet laten zien. Een bepaald gezicht waarvan ze weten dat als ze het tonen, ze er om afgebrand kunnen worden. Het is ijdelheid loslaten. Ze moeten over de grens van onbeschaamdheid en onschuld heen gaan spelen. Ik ben altijd heel eerlijk op de set. Juist door aan te geven dat ik net zo goed onzeker ben, geef ik de acteurs de mogelijkheid om zelf onzekerheid te |
|
|
tonen. Af en toe lachen is ook belangrijk, anders wordt het wel erg zwaar.’
Mogen volwassenen zich deze film ook aantrekken? ‘Ik denk dat heel veel mensen zich niet afvragen waar zij verantwoordelijk voor zijn. Zich afvragen: hoe verhoud ik me tot zo’n incident? We proberen het altijd ver van ons af te houden. Ook bij de moord op Maja. [...] er is weinig idealisme over. Ik snap dat ook wel weer, want wat heeft dat ons nou eigenlijk gebracht?’
 ———
Filmkrant, oktober 2010, door Joost Broeren
Moord in de uiterwaarden
Schemer
Schemer blinkt uit in het vertellen van een verhaal dat losjes is gebaseerd op de moord op Maja Bradaric, en duikt daarbij in de duistere krochten van de tienerpsyche. |
|
|
