Recensies - De blinde fotograaf Anjet Daanje
GPD (gemeenschappelijke persdienst van regionale dagbladen), 1998, door Peter Kuijt

Blinde fotograaf raakt zoek op Terschelling

Soms snijdt de werkelijkheid fictie de pas af. Schrijfster Anjet Daanje had het manuscript voor haar roman De blinde fotograaf al bij de uitgever ingeleverd, maar het boek was nog niet gedrukt toen in Leeuwarden Meindert Tjoelker om niets werd doodgeschopt. Daanjes roman vertoont een griezelige gelijkenis met het zinloze ‘incident’ in het Friese: in de Groningse binnenstad wordt een fotograaf ‘voor de gein’ zo ernstig mishandeld dat hij het licht in zijn ogen verliest. Dat is nog maar het begin van zijn lijdensweg. En dan hebben we het hier nog niet eens over de overeenkomsten in de bestraffing van de schuldigen. [...]
Meer vertellen over de inhoud van dit boek zou een stuk van de fraaie intrige weggeven. Of Noortje uiteindelijk in haar opzet slaagt, blijft hier eveneens
onvermeld. Feit is dat ze voortdurend van de ene werkelijkheid in de andere terechtkomt en zelfs niet meer met de eenvoudigste wiskundeformule het verschil tussen goed en kwaad kan berekenen.
De veelzijdige Daanje - eerder publiceerde ze de roman Pianomuziek in de regen, ze acteerde in hoorspelen die ze zelf schreef en was verantwoordelijk voor het scenario van de film De vreemdeling, waarvoor ze tevens de decors ontwierp en het camerawerk verzorgde - heeft met De blinde fotograaf een verrassende en verrassend spannende roman afgeleverd. De plot zit geraffineerd in elkaar, haar taalgebruik is om jaloers op te worden: ze hanteert een verfijnd soort beeldspraak, dat geen moment verveelt.
Naar verluidt werkt Anjet Daanje aan een volgende thriller waarin fraude in een ziekenhuis centraal staat. Daarom een vriendelijk verzoek aan de dames en heren in de gezondheidszorg: stel uw eventuele malversaties nog even uit, opdat we kunnen genieten
V-13 V-14